Wbrew pozorom to nie ropa naftowa, ale właśnie turystyka jest fundamentem ekonomicznego rozwoju i dywersyfikacji Dubaju. Z roku na rok coraz więcej osób  odwiedza to jedyne w swoim rodzaju miejsce.

Grecja popularna jest wśród polskich turystów „od zawsze”. Praktycznie jednak bardziej masowe wyjazdy tam rozpoczęły się pod koniec lat 70-tych XX w. gdy otrzymali oni prawo posiadania paszportów w domu. Problem stanowiły tylko obłędne kolejki po wizy w ambasadzie greckiej w Warszawie, no i koszty, przy absurdalnym wówczas kursie dolarów, a zwłaszcza w przeliczeniu na nie naszych zarobków. Silnym magnesem były przede wszystkim światowej rangi zabytki i kultura oraz wspaniałe plaże. Najpierw dla turystyki poznawczej w części kontynentalnej Grecji i na Peloponezie, później wypoczynkowej na Riwierze Olimpijskiej, półwyspie Halkidiki oraz wschodnim wybrzeżu Peloponezu. A z czasem także, zwłaszcza gdy uruchomione zostały tanie loty, na przepięknych wyspach. I tak jest nadal, kraj ten należy ciągle do naszych ulubionych kierunków wyjazdów turystycznych i urlopowych. Przybywa także przewodników po nim. Obok ogólnych prezentujących Grecję, także mniejszych, dla tych którzy wybierają się tylko w określone miejsca, np. do Aten, czy w konkretne regiony, zwłaszcza na wyspy. A jest ich tam mnóstwo, przy czym obok tak bogatych w zabytki jak Kreta czy Rodos, a to tylko przykłady, są również przepiękne, typowo wypoczynkowe. Jedną z perełek wśród nich jest Santorini, której poświęcony został najnowszy przewodnik Bezdroży z serii travebooków.

W ramach brneńskiego festiwalu Re:publika, nawiązującego do setnej rocznicy powstania niepodległej Czechosłowacji, na terenie Centrum Wystawowego w Brnie (Výstaviště Brno) gości unikatowa wystawa „Alfons Mucha: Dwa światy“.

Niemal równocześnie z III wydaniem przez Bezdroża przewodnika po Andaluzji Patryka Chwastka i Barbary Tworek w serii travelbooków, ukazał się w tej oficynie polski przekład „Andaluzji” Michelina. Szczuplejszy od polskich autorów o jedną trzecią objętości, podobnie w przypadku zdjęć, ale tańszy o 6 złotych. Zawierający ponadto 9 kolorowych i czytelnych planów i mapek oraz 48 krótszych informacji włamanych w tekst. Niestety nie uwzględnionych w spisie rzeczy, co uważam za wadę. Niewątpliwym plusem jest natomiast dosyć dokładny indeks, przy czym z oznaczeniami gwiazdkami, od 1 do 3, chociaż również bez nich, miejscowości i obiektów szczególnie zasługujących na poznanie. Czytelnicy – turyści mają więc wybór, który z tych przewodników wybrać. Michelina na wstępie prezentuje („Nasze podpowiedzi”) najważniejsze atrakcje tego, jednego z najbogatszych w nie, regionów Hiszpanii. 5 Pereł architektury. 3 Najciekawsze miasta. 6 Atrakcji przyrodniczych, w tym Gibraltar. 2 Najlepsze plaże. 3 Idealne miejsca na aktywny wypoczynek i 2 Najciekawsze doroczne wydarzenia. Informacje praktyczne, jak we wszystkich przewodnikach tej serii, są wyjątkowo zwięzłe, zawierają jednak nazwy obiektów, ich adresy, telefony i strony w.w.w.

Bilbala to etiopska wieś leząca około 30 kilometrów na północny-zachód od Lalbeli. Położona w ubogiej okolicy, w górach Lasta. Nie leży na popularnych szlakach turystycznych, rzadko kto tam dociera, wizyta cudzoziemców zawsze jest wydarzeniem. Piękne góry i semi-monolityczny skalny kościół pod wezwaniem Świętego Jerzego to jej najważniejsze atuty. Architektonicznie świątynia nawiązuje do kościoła Bet Gabriel Rafael w Lalibeli. Szkole średniej w Bilbali grozi likwidacja. Powodem jest brak odpowiedniej infrastruktury.

Busko-Zdrój nazywane jest także Słonecznym Zdrojem, ponieważ spośród wszystkich polskich uzdrowisk i miejscowości wypoczynkowych ma największą liczbę dni słonecznych w roku. Busko-Zdrój leży na południe od Gór Świętokrzyskich w rozległej dolinie rzeki Nidy.

Położony na Bliskim Wschodzie, między Morzem Kaspijskim oraz zatokami: Perską i Omańską ponad 80 milionowy Iran, dawna Persja, z jego liczącą z górą 60 wieków historią, jedną z najstarszych cywilizacji, mnóstwem cennych zabytków, urozmaiconymi krajobrazami i wieloma innymi atrakcjami, zamieszkany przez gościnnych i życzliwych obcym ludzi, dopiero odkrywany jest przez światową turystykę. Nie sprzyjają jej problemy i napięcia polityczne, zarówno wewnętrzne jak i międzynarodowe. Chociaż wbrew dosyć powszechnym opiniom jest to kraj dla zagranicznych turystów bardzo bezpieczny, o ile stosują się do prawa i zwyczajów obowiązujących w Islamskiej Republice Iranu. Polscy turyści zaglądają tam coraz częściej, bo jest tam naprawdę co oglądać i poznawać, chociaż o bardziej masowych wyjazdach na razie nie ma mowy. Nie jest to bowiem kraj tani, ma ciągle słabą infrastrukturę noclegową, przy czym jak pisze autor wydanego właśnie w Bezdrożach po raz pierwszy przewodnika, ceny w hotelach wysokich kategorii są astronomiczne, a w tańszych nieadekwatne do oferowanego standardu. Ale powoli zmienia się to, bo turystyka zaczyna być tam doceniana jako ważne źródło nie tylko dochodu, ale i okno na świat.

W północnej części norymberskiej Starówki, na podzamczu tuż przy placu Bramy Zwierzynieckiej (Tiergärtnertor), na rogu biegnącej tuż przy wewnętrznej stronie średniowiecznych murów Neutor-mauer i odchodzącej od placu w dół, na południe w kierunku centrum, ulicy Albrechta Dűrera (Albrecht-Dűrer-Strasse) stoi jedna z największych atrakcji Norymbergi. Oryginalny bogaty mieszczański dom, w którym ten największy niemiecki artysta epoki Renesansu żył i tworzył przez 19 lat oraz zmarł w 1528 r.

Austriackie regiony cieszą się coraz większą popularnością wśród Polaków i nie tylko. Zimowy urlop w Austrii postanowiło spędzić w tym sezonie 19,8 mln turystów, z czego 13,97 mln to obcokrajowcy.

W Czechach znajdują się atrakcyjne miejsca dla miłośników sportów wodnych. Największym zbiornikiem wodnym u naszych poludniowych sąsiadów jest zapora Lipno. To ogromne jezioro w przepięknym krajobrazie Szumawy należy do ulubionych miejsc wypoczynku.